หลวงพระบาง | เที่ยวคนเดียวครั้งแรก (บอกตรงๆ)

เรื่องเล่านักเดินเท้า

รีวิวฉบับนักเดินเท้า

“รู้ที่จะมีชีวิต หรือ รู้ที่จะใช้ชีวิต”

*เคยโพสต์เรื่องนี้ไว้ในเฟสบุ๊คส่วนตัวไว้เมื่อต้นปี และวันนี้ก็จะเอากลับมาเล่าให้เพื่อน ๆ อ่านกันอีกที เป็นเรื่องราว กึ่งรีวิว กึ่งโชว์ง่าว ณ ลาว ที่ตัวข้ารู้สึกว่า ทำไมรีวิวคนอื่นเขาไปดีสนุกมีความสุขกันจัง แต่ตัวกู!!! ทำไมเจอแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ จะเล่าให้สั้นที่สุดแล้วกัน

*ขออภัยอาจมีคำไม่สุภาพ....

อาการมันมีอยู่ว่า...

จบไปละกับทริปลาวทริปมหานรก เหนื่อชิบเป้ง มาเที่ยว4วัน ตัดเวลานั่งรถไปละ3วัน ชีวิตกูอยู่แต่บนรถ มาคนเดียวมึนคนเดียว

แม่งกูคิดถูกคิดผิดว่ะมาเนี่ย

วันแรกตื่นแต่เช้ามาขึ้นเครื่อง จองตั๋วเครื่องบินเสือกพิมพ์นามสกุลผิดอีก เสียเวลาอีก ห่านนน!! แต่ก็ยังดี แค่บินในประเทศไม่ต้องอะไรมากมาย...

ตัดภาพมา... ข้ามด่านมาเวียงจันทน์มาแล้ว จะหารถไปหลวงพระบาง เขาบอกต้องไปขึ้นที่สายเหนือ เออกูก็ไป เหมารถรถตุ๊ก ๆ ไป แสนกีบ 15กิโล เย็บแม่!! ถึงขนส่งสายเหนือ 14.00 น. รถนอนวีไอพีออกตอน 2ทุ่ม รอไปครับ 6ชั่วโมง นั่งเน่า ๆ รอไป พี่รถตุ๊ก ๆ เจ้าเดิม เดินมาถามไปเที่ยวเวียงจันทน์มั้ยกว่ารถจะออก เหมาพาเที่ยว สองแสนกีบ!!! พอเลยมึงหยุดตรงนั้นเลย กูไม่ไป!!  😱

ระหว่างรอ ก็ปวดห้องน้ำของก็เยอะ เข้าห้องน้ำทีก็ลำบาก ครั้งแรก ๆ พอจะไปเข้าก็ขนไปแม่งหมด พอเข้าครั้งหลัง ๆ ทิ้งของไว้ที่โต๊ะแหละหายก็หาย ... พอดึก ๆ เริ่มหิว หิวแบบหิวชิบหาย แต่ก็ไม่กล้าซื้อกิน กลัวกินของบ้านเขาไม่ได้ กลัวท้องเสียบนรถ (เดี๋ยว... นี่มึงมาเที่ยวหรือมาถือศีลอด?) ก็อดทนไป ซื้อเพียงขนมสัญชาติไทยที่ราคาแพงกว่า 0.5 เท่า กินประทังชีวิตไป...

… 2ทุ่มแล้ว ได้เวลาขึ้นรถ ตั้งแต่นั่งรออ่ะพยายามฟังที่เขาประกาศภาษาลาว ฟัง20รอบก็ฟังไม่ออก ก็เดาขึ้นไปสักคัน แต่เออพอตรวจตั๋วก็ขึ้นถูกคัน (ถือว่าเก่งใช้ได้... ป่ะว่ะ) แต่หาที่นั่งอ่ะสิ เชี่ยยยยย เขียนเลขอะไรให้เนี่ย ตัวโค้ง ๆ นี่มันตัวC ป่ะว่ะ กับที่หัวมันเขียนอะไรเป็นก้อน ๆ ให้กูว่าเนี่ยยย แล้วอิเลขนี่ เลข4 หรือ 21 เมิงเขียนตั๋วให้แบบนี้ กูจะอ่านออกมั้ย!! ยืนยงโย่ยงหยก 39 วินาที หันหลังไปคนรอเต็มเลย ... แม่งพี่ผู้หญิงคนหลัง ชาติไหนอ่ะ จะถามเขาภาษาไรดี ไม่น่าใช่คนลาว ภาษาอังกฤษต้องพูดว่าไงว่ะคิดไม่ทัน (เอาจริง ๆ คือกูโง่) (ซิสๆนัมเบอร์ไอแวร์ หรอ 55555 ภาษาห่านไรมึงว่ะ ฮ่าๆๆๆ) ไม่ไหวละกลัวเขาด่า หันไปถาม "พี่เขาดูเลขยังไงค่ะ ของหนูเขียนอะไรไม่รู้อ่านไม่ออก" ภาษาไทยแหละ

พี่สาว : เลข4นะคะ น่าจะแถว4" คนไทยโว้ยนั่งข้างกันอีก ..... การเดินทางในราตรีนี้ปลอดภัยหายห่วง

.... 2ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมา เจอภูเขา

4ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมา เจอภูเขา

6ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมา เจอภูเขา

8ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมา เจอภูเขา

10ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมา เจอภูเขา

11ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมา เจอ เฮ้ยยย ถึงแล้ว

หลวง หลวง หลวงไรว่ะ นี่กูมาทำอะไร มาได้ยังไง มาทำไม มาอยู่นี่ได้ไง ใครกัน ใครกันที่ตามหา เดี๋ยวไอสัส...นั่นมัน yourname มึงมาเที่ยว ไม่ได้มาดูหนัง // เป็นเรื่องเป็นราวเลยเนอะอิบ้า ฮ่า ๆ

......

ลงรถแล้วก็เช็คแผนที่ ว่าที่พักอยู่ส่วนไหนของหลวงพระบาง อ่าาา 6 กิโล จากขนส่ง ไม่ไกลหรอกมั้ง?? เดินเอาก็ได้ เช็คเวลาเดินในmap ชั่วโมงนิด ๆ เอง เดินไปก็ได้ว่ะ ประหยัดดี 

ระหว่างเดินหิวก็หิว ตอนเช้าบ้านเขาก็คล้าย ๆ บ้านเรา มีร้านข้าวต้ม ไอ่เราก็ไม่ชอบข้าวต้มเอาซะเลย (กูนี่ก็แดกอยากจัง) อดทนไปครับ 6กิโลเองแป้ปเดียวน่าา

ยิ่งเดินยิ่งมีแต่ฝุ่นดินแดง ตัว หัว ยั้งกะตกถังย้อมสี เดินแบบว่าโคตรเหนื่อย

ไหน...ขอดูแผ่นที่ให้ชื่นใจ

เฮ้ย!!! เหนื่อยแทบตายกูเดินมาได้ 2กิโลเองหรอว่ะ

ไม่ไหวละ และก็จะไม่ยอมแพ้ ไปสู้ต่อไป ทำตามเป้าหมายที่ตั้งไว้

“พี่ ๆ พี่สามล้อ ไปโรงโรมนี้กี่กีบพี่”

พี่สามล้อ: 30,000 กีบ

ไม่รู้เป็นเงินไทยกี่บาท แต่กูก็ไปละ

ถึงที่พักสักทีดูจากระยะทางละสภาพถนน ดีละที่โบกรถมา ไม่งั้น ต้องจมกองดินแดงอยู่ที่ไหนสักที่…

ได้ห้องพักก็ไม่รอช้ากูนี่บรรทบเลยจร้าาา 11ชั่วโมง บนรถบัสสงสัยไม่สาแก่ใจ นอนยาวตื่นขึ้นมา 2 ทุ่ม หิวสิ ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่อยู่เวียงจันทน์เมื่อวานละ เดินออกไปหน้าที่พัก ถนนมืดมาก ไม่รู้จะกลัว ผี หมา หรือคนดี เดินไปมีแค่ร้านขนมเล็ก ๆ ข้าวอะไรไม่มีเลย จะเข้าไปตัวเมือง นึกถึงสภาพตอนขามาก็น่าจะพอรู้ตัวว่า ไม่สมควรไปอย่างมาก... นั้นก็จิบนมร้อน ๆ กินขนมปังนุ่ม ๆ นั่งริมระเบียง มองเขา มองฟ้า มองแม่น้ำ มองพระจันทร์ แค่นี้ก็อิ่มละมั้ง...

เช้าวันต่อมา ลงมากินมื้อเช้า เย้ๆได้กินข้าวแล้ว

ไส้กรอกครึ่งชิ้น ไข่ดาว 2 ฟอง ขนมปัง 2 แผ่น เอ้ากินก็กิน 😭 😰 🤤

แล้วเวลาก็ไม่เคยทำให้สบายใจ จะ 11โมง แล้วววววว ต้องรีบมาขึ้นรถ พี่คนขับรถโรงแรม ใจดีมาส่งถึงขนส่งเลย ฟรีด้วย (หรือเพราะ พอถึงที่ก็วิ่งออกมาเลย เรียกเก็บเงินไม่ทันว่ะ คิคิ)

ไปซื้อตั๋ว เขาบอกว่ามีรถตู้เหลือรอบสุดท้าย 11โมงไปมั้ย รถบัส 2 ทุ่มเลย

เราก็ถามไปว่าถึงเวียงจันทน์กี่โมง นางบอก2ทุ่ม 

เออก็ดีนี่รถตู้ ถึงไวกว่ารถบัส จะได้ไปทันหาโรงแรมด้วย

อ่ะ เอาละครับท่าน... ซื้อตั๋วปั๊ป ขึ้นรถปุ๊ป เชี่ยยยยยย สยองมาก จะให้กูด่าว่ารถตู้บ้านพ่องมึงดิคันนึงนั่งกัน 20 กว่าคน แต่ก็เอ๊อ... รถมินิบัสบ้านเขาอาจจะเรียกว่ารถตู้ก็ได้ แต่ยิ่งไปกว่านั้น สภาพรถแม่ง ตอนนั้นกูอยากให้ใครสักคนข้างล่างตะโกนเรียกกูให้เอาตั๋วไปแลกคืนเงินได้นะน้องจังเลย ก้าวแรกที่ขึ้นไป กูกลัวโดนปล้นมาก ทุกคนที่นั่งกันเต็มรถ มองมาเหมือนเห็นตัวอะไร เอาจริง ๆ โคตรกลัวเลย อยากให้ทุกคนบนรถมองกูเพียงเป็นธาตุอากาศที่มองไม่เห็นมาก ๆ พอได้ที่นั่ง ที่นั่งก็เอียงปวดเอวชิบเป้ง ระหว่างทางกลับ ฝ่านสันเขาสวยๆ ที่ทำนาข้าว กระท่อมปลายนา ลำธาร เล็กๆ ตลอดแนวเขา เต็มเลย เสียดายที่เก็บได้แค่สายตา และความทรงจำ  😭 😭 😭 😭

กูเก็บในกล้องในเมมโมรีไม่ได้ กูกลัวโดนขโมย กูไม่กล้าเอาอะไรออกมาเลย 😩 😩 😫 😭 😭 😨 😰 😢 ไม่ได้ดูถูกคนที่นั่นนะ แต่ก้ต้องป้องกันไว้ก่อนแหละ

6 ชั่วโมงผ่านไป ... ทำไม! ทำไม! ทำไม! กูไม่ทนรอเอาหน่อยแล้วนั่งรถวีไอพีกลับว่ะ ทำไมเที่ยวคนเดียวของกูมันทรมานแบบนี้ 

กูมาทำไมนอนพักอยู่ห้องก็ดีอยู่แล๊วววววว TT วันเวลาผ่านไปหัวสั่นด็อกแด็ก อยู่ในรถตื่นกี่ที่ก็ภูเขา ฝุ่นก็แยอะฉิบ หมวกสีดำก็แดงหมดละ รู้สึกเวลายาวนานมาก ตื่นขึ้นมาทีนึกว่าตัวเอง อยู่ใน ศตวรรษที่ 22แล้ว...

ไหนๆๆๆๆๆๆ ไหนมึงบอก 2ทุ่มถึงเวียงจันทน์ นี่2ทุ่มยังหมุนอยู่บนเขาอยู่เลย (เชี่ยยย ไงมึง ชอบภูเขานัก รักภูเขาหนา อิ่มมั้ยละมึง) รถก็แม่ง ไม่รู้ว่ารถกับกูอันไหนจะพังก่อน ได้แต่ รอ รอ รอ และก็ถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่ากูมาทำไม (ทำไมรีวิว เขาไปมีความสุขกัน... ของเรานี่ อมทุกข์มาทั้งทริปเลยว่ะ)

5 ทุ่ม จร้าาา ถึงเวียงจันทน์ นั่งสองแถวให้ไปส่งที่ตลาดเช้า พี่ใจดีก็เอากูมาทิ้งไว้ แล้วชี้ให้กูเดินไปหาโรงแรมอีกฝั่งเอง 

นี่ก็เดินเหมือนคนแทบจะเป็นลม แล้วอิขาตั้งกล้องกูจะเอามันมาทำไมเนี่ยยย ไม่ได้ใช้อะไรเลย หนักก็หนัก … บ่นอยู่ได้เดินต่อไป!

เย้ๆเจอโรงแรมแล้ว ดูน่าจะแพง เอาว่ะ กี่บาทก็นอน นอนตื่นสาย ๆ เอาจะได้คุ้ม

“วันนี้เต็มครับ...

  😩 😩 

เดินไปอีกนิดมีโรงแรมอีกครับ”

...เคร เดินต่อ

อ่ะ เจอแล้วววว ใช่โรงแรมที่เขาบอกละมั้ง มันปิดแล้ว.. แต่มีเงาคนดำ ๆ นั่งอยู่ คนแหละมึงผีคงไม่เล่นคอมหรอก? (เถียงกับตัวเอง)

เคาะประตูเลย ปิดแล้วก็จะพัก ไหว้ละ

…………. 

เยส... มีห้องเหลือพอดี โอเคร 650บาท สภาพไงไม่รู้ตกลงคือเอา...

ตัดภาพมาตอนเห็นห้อง สิ่งที่คิด มีผีแน่ ๆ ปกติเป็นคนไม่ค่อยกลัว แต่ทำไมกูกลัวแบบนี้ว่ะ ยุงก็เยอะ แอร์ก็เสียงดัง ทีวีก็ติดๆดับๆ ใช่เลย ใช่เลยมึง ในหนังก็แบบนี้ เดี๋ยวแม่งก็มีผีโผล่ออกมาจากทีวี กูจะบ้าตาย เดินไปปิดผ้าม่าน... คือแกล้งกูเล่นใช่มั้ย ศาลพระภูมิสีแดงซะด้วย ตั้งยู่ข้างห้องเล๊ยยยยย อาบน้ำก็หลอนกลัวมีผมยาว ๆ ไหลออกมาจากฝักบัว พอตอนจะนอน จะข่มตานอนให้หลับ ก็ไม่ง่วง (ไม่ง่วงมึงก็ต้องนอน) สวดมนต์เรียกสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหมดมา ให้คุ้มครองหนูด้วย แล้วก็หลับไป ไม่รู้ว่าหลับท่าไหน รู้ตัวแค่ว่าไม่ดิ้นเลย กลัวขยับตัวแล้วไปโดนคนนอนข้าง ๆ .... สลัดดด

ชะ ชะ ชะ เช้าแล้วครับบบ ตื่นมากูใส่เกียร์หมา ออกจากห้องเลยจร้าา

ทำทุกอย่างไวไปหมด ไวแบบไม่เคยไวมาก่อน ตอนไปทำงานทำไมไม่ไวขนาดนี้ว่ะ ฮ่าๆ

ไปต่อรถเมล์ ไปด่านข้ามกลับไทย... 

... และ ณ ตอนนี้ขนาดที่เขียนข้อความนี้อยู่ ก็มาอยู่ตรงนี้สนามบินอุดร อยู่ค่ะ (ตามจริงโน๊ตไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว กลัวผีมานอนข้าง ๆ แล้วเขาอ่านไทยได้ กลัวโดนหลอก 555555555)

... สนุกนะมาเที่ยวแบบนี้ ๆ แบบนี้ เข็ดมั้ย? ไม่อ่ะ อยากไปหลวงพระบางอีก ภูเขา ท้องนา ลำธาร สวยมาก วัฒนธรรม ผู้คน ประทับใจสุด ๆ แต่ถ้าจะไปอีก กูจะไม่นั่งรถไปอีกแล้ว!!!!!!